Jiu-Jitsu

Jiu-Jitsu is een zelfverdedigingskunst waarmee je in een paar seconden een aanvaller kunt controleren en/of uitschakelen. De beoefenaar ervan heet een jiu-jitsuka of jujutsuka. Jiu-Jitsu is niet alleen een zelfverdedigingskunst, maar een zeer complete budo kunst voor jong en oud. In het jiu-jitsu leer je niet alleen je te verdedigen tegen verschillende aanvallen maar ook het uitvoeren van verschillende aanvalstechnieken zoals bijvoorbeeld atemi`s (stoten en schoppen), klemmen, drukpunten en wurgingen. Jiu-Jitsu is in principe geen sport. Een vechtsport is gebonden aan regels, jiu-jitsu daarentegen is niet gebonden aan zoveel regels. Het gebaseerd op de aanval van een tegenstander vanuit alle denkbare posities en vanuit diverse vechtdisciplines. De gevolgen kunnen, in het geval dat de verdediger al wat langer aan jiu-jitsu doed, zeer ernstig zijn voor de aanvaller. Een voorbeeld is het proberen te wurgen van een persoon, de aanvaller loopt tevens de kans om een knietje in het kruis te krijgen. Deze techniek wordt als onsportief beschouwd, maar is wel zeer effectief in dit geval. Er zijn zoveel technieken, dat in de meeste gevallen de tegenstander onschadelijk kan worden gemaakt zonder hem of haar enige verwonding toe te brengen, bijvoorbeeld door gebruik te maken van klemtechnieken

Kleding 

Gi
Een gi is kleding die gebruikt wordt bij zelfverdedigingskunsten en vechtsporten zoals jiu-jitsu, judo, karate en aikido. Het bestaat uit een jasje en een broek, die beiden normaal gesproken wit of vaalwit zijn, en die van katoen zijn gemaakt. Bij judowedstrijden worden tegenwoordig ook wel gekleurde pakken gebruikt omdat de scheidsrechter dan tijdens het gevecht beter kan zien welk lichaamsdeel bij welke sporter hoort. De gi wordt met behulp van de obi vastgemaakt. De gi die bij verschillende stijlen gebruikt wordt, kan nogal verschillen, vooral in de stevigheid ervan. Stijlen waarbij meer vastgegrepen en geworpen wordt, zoals judo, gebruiken doorgaans een zeer stevige gi, die veelal dubbel geweven is. Stijlen waarbij men elkaar niet of nauwelijks vastgrijpt gebruiken vaak minder stevige gi’s. Het correct dragen van de gi is onderdeel van de dojo-etiquette. Bij het oefenen gaat de gi vaak niet goed zitten, en moet deze dus vaak weer netjes worden vastgemaakt.

Obi

Een obi is een band die onderdeel is van de kleding die gebruikt wordt bij zelfverdedigingskunsten en vechtsporten zoals jiu-jitsu, judo, karate en aikido. De obi wordt op een speciale manier om het middel bevestigd, en houdt de gi bij elkaar en op zijn plaats. Het midden van de obi wordt voor het middel gehouden, beide einden worden dan achter het lichaam langs gehaald, en onder het deel van de obi dat op het lichaam rust heen gehaald. Voor het lichaam wordt een platte knoop gelegd, en de einden ervan worden eventueel nog weggewerkt.

Het gradueren

In veel stijlen bestaat er een kleurensysteem, waarbij de kleur van de obi aanduidt, welk niveau de drager ervan heeft, wat betreft kennis en vaardigheid van technieken. De witte band geeft steeds het beginnersniveau aan, en de zwarte band het meest gevorderde. Mensen die de zwarte band hebben, kunnen vervolgens in veel stijlen nog hogere dan graden krijgen. Voor de rest zijn er verschillende systemen, de opeenvolging van beginner tot meer gevorderd wat kleuren betreft kan bijvoorbeeld zijn: wit, geel, oranje, blauw, groen, paars, bruin, zwart(eerste dan streepje op je zwarte band,tweede dan, derde dan,tot de …ste dan

Technieken 

Atemi
Het begrip atemi is afkomstig uit Japanse zelfverdedigingskunsten als het jiu-jitsu. Een atemi is een slag, stoot of trap naar een kwetsbare plek van de aanvaller tegen wie men zich verdedigt. Een atemi kan om verschillende redenen toegepast worden. Een van deze redenen is om de aanvaller direct onschadelijk te maken. Atemi’s op bepaalde plekken zoals de nek kunnen een fatale afloop hebben, maar vaker zullen ze op onschuldigere plekken worden toegepast, en een aanvaller enkel zwaar verwonden. Vaak vormt het toebrengen van een dergelijke atemi de afsluiting van een oefening. Een andere reden om een atemi toe te passen, is eenvoudig om de aanvaller af te leiden. Een op zich onschuldige trap tegen het scheenbeen is vaak zeer pijnlijk, en zal de greep van de aanvaller dan ook enigszins verslappen, of de aandacht afleiden van de aanzet tot bijvoorbeeld een schouderworp. Buiten deze redenen zijn er nog meer te noemen, zoals het uit het balans brengen van de aanvaller of het ontregelen van het qi van hem of haar. Verder worden atemi’s vaak onberedeneerd in een reflex toegepast, waarbij een van de bovenstaande redenen evengoed wel de basis is van dit handelen. Er zijn veel delen van het menselijk lichaam, waarop een atemi kan worden toegepast. Vaak worden deze op vereenvoudigde tekeningen van de menselijke anatomie grafisch weergegeven. Men kan zich tegen een atemi verweren door deze te blokkeren, of door tai sabaki toe te passen

Kata
kata (Japans voor vorm) is een term uit de zelfverdedigingskunsten en vechtsporten zoals karate, jiu-jitsu, judo en aikido. Een kata is een gedetailleerde reeks vooraf vastgestelde oefeningen in zelfverdediging, meestal tegen denkbeeldige aanvallers, die kan bestaan uit tientallen zeer uiteenlopende bewegingen en technieken. Het voornaamste doel van de kata is, om deze technieken uitvoerig te oefenen. Verder leert men een goede houding en balans door het uitvoeren van kata. Een kata kan door een individu worden uitgevoerd, maar ook paarsgewijs. Vaak wordt een individuele kata in de dojo door een groep leerlingen uitgevoerd. Verder zijn er zowel kata’s die ongewapend als die met wapens worden uitgevoerd. Bij het uitvoeren van de kata zijn de houding en de passen zeer belangrijk. Net zoals bij dansen de danspassen vaak met voetjes worden afgebeeld, wordt dit ook vaak bij kata gedaan. Verder zijn er ook posters waarop diverse kata’s uitgebreid zijn getekend, inclusief de essentie van de belangrijkste bewegingen en technieken.

Tai sabaki
Tai sabaki is een basistechniek uit de Japanse verdedigingskunsten zoals jiu-jitsu en aikido en judo. Het is een Japanse term. De techniek houdt het zeer gecontroleerd bewegen van het lichaam in, en bestaat voornamelijk uit het ontwijken van een aanval, zoals een stoot, slag of trap, zodanig dat de verdediger in een betere positie uitkomt. Veelal is de tai sabaki een zacht alternatief op het hardere blokkeren dat met bijvoorbeeld karatetechnieken wordt toegepast. Het is een van de meest voorkomende verdedigingen tegen aanvallen. De energie van de aanvaller is bij een geslaagde tai sabaki volledig verspild. De meeste mensen die nog nooit enige vorm van zelfverdediging hebben geleerd, zullen instinctief en in een reflex een aanval ontwijken, en dus zonder zich hiervan bewust te zijn tai sabaki toepassen. Tai sabaki gevolgd door het simpel wegvluchten is vaak de beste verdediging tegen een aanvaller met een wapen door een verdediger die ongewapend is. Hoewel veel mensen intuitief al een correcte tai sabaki kunnen uitvoeren, is veelvuldige oefening in de techniek verstandig. Zoals bij danspassen, wordt ook bij tai sabaki vaak in afbeeldingen de stand van de voeten van de varianten van de techniek weergegeven. De ingewikkeldere varianten van tai sabaki kunnen tot doel hebben, de aanvaller uit balans te brengen. Op de tai sabaki volgt normaal gesproken een onmiddellijke tegenaanval, zoals een worp, klem, atemi, enzovoorts.